حرص و ولع

شاید به جرئت بشه گفت درصد بالایی از مشکلات و بدبختیهای بشر و یا یک جامعه به همین خصلت بر میگرده و شاید همش. چه انسانهایی که بدبخت نشدن و چه انسانهایی رو که بدبخت نکردن. کافیه شعله ور بشه و جلوش رو نشه گرفت، آتیش میزنه به هستی و نیستی آدم. اگر در همین لحظه به مشکلات اقتصادی و محیط زیستی و آلودگی هوا و .... یه تامل کوچیک بکنید خواهید فهمید تماما براثر همین خصلت آدمیزاده. تولید ماشن زیاد بخاطر سود و منفعت، خراب کردن جنگلها بخاطر ویلا سازی و فروش آنها بخاطر پول و سود بیشتر، احتکار کردن و حقوق ناکافی دادن به زیر دستان و واردات بیش از اندازه و دلالی و ...... همه و همه بخاطر عطش انسان برای پول و سود بیشتره. فکر و خواب و خوراک رو از انسان میگیره و اون رو برده حلقه به گوش خودش میکنه. حرص و ولع در خوردن که بظاهر لذت بخشه ولی عاقبتش هزارجور مریضیه به آدم میفهمونه که این مار خوش خط و خال بظاهر قشنگ نیش زهر آلودی داره که هنوز دارویی براش کشف نشده. چه خانواده هایی که بخاطر همین خصلت از هم پاشیدند و رابطشون به انتهای خودش رسید و از هم جدا شدند. چه خونها و قتلهایی که فقط به خاطر همین خصلت صورت گرفت و کانون خانواده رو به آتش کشید. پدر و فرزند دست به یقه شدند، مادر در دلش آشوب و چشمانش پر از اشک شد و بچه های کوچک تر که با صورت گریان التماس می کنند ترو خدا نکنید. برادر با برادر دشمن شد بعد از فوت پدر که سهم من باید بیشتر باشه و من بیشتر به پدر رسیدگی کردم و ..... هزاران حرف مفت دیگه که از زندان تنگ فکری انسانها خارج میشود تا چنگی به بیشتر به تپه مال و منال بزنند.

و همه بی خبر از اصل موضوع، مرگ. مهر اتمام به پیشانیها میخوره و همه حیران و آشفته که چی شد؟ چقدر مسخره این همه دوئیدیم و تو سر و کله هم زدیم برای هیچی؟ زندگی چی بود؟ لذتش چی بود؟ تو دنیا یه لحظه آرامش نداشتیم همش جنگیدیم با این و با اون. طبیعت به اون زیبایی و خانواده به او ن با صفایی رو از دست دادیم برای چیزی که آخرش پوچ بود. بخدا همینه اصل همینه دیر یا زود باید رخت سفر بست و باقی گذاشت. بزرگترین لذتهای این دنیا بصورت رایگان و مساوی در اختیار همه گذاشته شده فقط چشم بصیرت و عقل میخواد تا بفهمیش و کاملا قبولش کنی و اون وقته که میبینی به آرامش رسیدی. جنگل و دریا و کنار رودخانه همراه با خانواده و سر یه سفره ساده و بی ریا نشستن برای همه فراهمه اونیکه قانعست به بهترین شکل ازش استفاده میکنه و به آرامش میرسه و اونی که نمیفهمه از هر راهی دنبال بهم زدن آرامش خودش و زهر مار کردن زندگی بر دیگرانه. 

بیایید کمی منطقی باشیم، کار و زحمت و فعالیت و آبادانی و عمران و تکنولوژی همش عالیه و اصلا انسان برای همین آفریده شده و اشرف مخلوقات نامیده شده ولی بهتره که با آرامش و درست و درنظر گرفتن حقوق دیگران به خواسته های خود برسیم و نه با دستور و حکمفرمانی شیطان درونیمون به اسم حرص و ولع.